από "Γενιές" υπολογιστών
Οι Η/Υ, με βάση την τεχνολογική τους εξέλιξη τα τελευταία πενήντα χρόνια κατατάσσονται στις ακόλουθες γενιές:
Τη πρώτη γενιά, που εμφανίζεται στα μέσα της δεκαετίας του 40 και
χαρακτηρίζεται από τη χρήση λυχνιών, μεγάλες φυσικές διαστάσεις και
χαμηλές ταχύτητες (χρόνος κύκλου μνήμης της τάξεως των 100-200 μsec).
Τη δεύτερη γενιά, που αρχίζει στο τέλος της δεκαετίας του 50,
και η οποία χρησιμοποιεί transistors αντί λυχνιών, έχει μικρότερο όγκο
και πολύ βελτιωμένες ταχύτητες (χρόνος κύκλου μνήμης 4-5 μsec).
Tην τρίτη γενιά, που εμφανίζεται στα μέσα της δεκαετίας του 60 και
η οποία χαρακτηρίζεται από την χρήση ολοκληρωμένων κυκλωμάτων,
με συνέπεια τη δραστική μείωση όγκου και κόστους, τη περαιτέρω αύξηση της ταχύτητας,
αφού ο κύκλος μνήμης είναι πια της τάξεως του 1 μsec, και τη δυνατότητα των κατασκευαστών
για μαζική παραγωγή Η/Υ.
Την τέταρτη γενιά, που εμφανίζεται στις αρχές τις δεκαετίας του 70 και
η οποία χαρακτηρίζεται, από τη περαιτέρω τεχνολογική εξέλιξη, στον τομέα
των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων. Η εξέλιξη αυτή οδήγησε στην κατασκευή των
ολοκληρωμένων κυκλωμάτων υψηλής πυκνότητας (VLSI). Σε αυτά οφείλουν την ανάπτυξή
τους οι μικροϋπολογιστές. Η γενιά αυτή καταλαμβάνει χρονικά και τη δεκαετία του '80,
κατά τη διάρκεια της οποίας έχουμε σημαντικές εξελίξεις και στον τομέα της Τεχνητής
Νοημοσύνης και των επικοινωνιών υπολογιστών. Οι εξελίξεις αυτές, καθώς και η τεράστια
εξάπλωση και η περαιτέρω εξέλιξη των μικροϋπολογιστών, σηματοδότησαν την είσοδο,
στις αρχές της παρούσας δεκαετίας, στην πέμπτη γενιά Η/Υ.
Εκτός από τους ψηφιακούς υπολογιστές πέμπτης γενιάς, που κυριάρχησαν στην
έρευνα και εισέβαλαν κυριολεκτικά στην επιστήμη, στην εκπαίδευση, στη διοίκηση,
στη βιομηχανία, στο εμπόριο και στην ιδιωτική κατοικία, παραμένει,
σε ορισμένα ερευνητικά κέντρα ακόμη, και ένα άλλο είδος υπολογιστών,
οι αναλογικοί υπολογιστές. Η χρήση των υπολογιστών της κατηγορίας αυτής,
καθώς και του συνδυασμού ψηφιακών - αναλογικών, δηλαδή των υβριδικών υπολογιστών,
περιορίζεται στην επίλυση επιστημονικών προβλημάτων, με πολύ περιορισμένο κύκλο εφαρμογών.
Στην συνέχεια θα ασχοληθούμε με τους ψηφιακούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές τους οποίους θα
καλούμε απλά υπολογιστές.
Οι Η/Υ, με βάση την τεχνολογική τους εξέλιξη τα τελευταία πενήντα χρόνια κατατάσσονται στις ακόλουθες γενιές:
Τη πρώτη γενιά, που εμφανίζεται στα μέσα της δεκαετίας του 40 και
χαρακτηρίζεται από τη χρήση λυχνιών, μεγάλες φυσικές διαστάσεις και
χαμηλές ταχύτητες (χρόνος κύκλου μνήμης της τάξεως των 100-200 μsec).
Τη δεύτερη γενιά, που αρχίζει στο τέλος της δεκαετίας του 50,
και η οποία χρησιμοποιεί transistors αντί λυχνιών, έχει μικρότερο όγκο
και πολύ βελτιωμένες ταχύτητες (χρόνος κύκλου μνήμης 4-5 μsec).
Tην τρίτη γενιά, που εμφανίζεται στα μέσα της δεκαετίας του 60 και
η οποία χαρακτηρίζεται από την χρήση ολοκληρωμένων κυκλωμάτων,
με συνέπεια τη δραστική μείωση όγκου και κόστους, τη περαιτέρω αύξηση της ταχύτητας,
αφού ο κύκλος μνήμης είναι πια της τάξεως του 1 μsec, και τη δυνατότητα των κατασκευαστών
για μαζική παραγωγή Η/Υ.
Την τέταρτη γενιά, που εμφανίζεται στις αρχές τις δεκαετίας του 70 και
η οποία χαρακτηρίζεται, από τη περαιτέρω τεχνολογική εξέλιξη, στον τομέα
των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων. Η εξέλιξη αυτή οδήγησε στην κατασκευή των
ολοκληρωμένων κυκλωμάτων υψηλής πυκνότητας (VLSI). Σε αυτά οφείλουν την ανάπτυξή
τους οι μικροϋπολογιστές. Η γενιά αυτή καταλαμβάνει χρονικά και τη δεκαετία του '80,
κατά τη διάρκεια της οποίας έχουμε σημαντικές εξελίξεις και στον τομέα της Τεχνητής
Νοημοσύνης και των επικοινωνιών υπολογιστών. Οι εξελίξεις αυτές, καθώς και η τεράστια
εξάπλωση και η περαιτέρω εξέλιξη των μικροϋπολογιστών, σηματοδότησαν την είσοδο,
στις αρχές της παρούσας δεκαετίας, στην πέμπτη γενιά Η/Υ.
Εκτός από τους ψηφιακούς υπολογιστές πέμπτης γενιάς, που κυριάρχησαν στην
έρευνα και εισέβαλαν κυριολεκτικά στην επιστήμη, στην εκπαίδευση, στη διοίκηση,
στη βιομηχανία, στο εμπόριο και στην ιδιωτική κατοικία, παραμένει,
σε ορισμένα ερευνητικά κέντρα ακόμη, και ένα άλλο είδος υπολογιστών,
οι αναλογικοί υπολογιστές. Η χρήση των υπολογιστών της κατηγορίας αυτής,
καθώς και του συνδυασμού ψηφιακών - αναλογικών, δηλαδή των υβριδικών υπολογιστών,
περιορίζεται στην επίλυση επιστημονικών προβλημάτων, με πολύ περιορισμένο κύκλο εφαρμογών.
Στην συνέχεια θα ασχοληθούμε με τους ψηφιακούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές τους οποίους θα
καλούμε απλά υπολογιστές.
